سازها برای بیماران ام اس به صدا درآمد

بیست و پنجم شهریور ماه تالار وحدت میزبان رویدادی در جهت حمایت از بیماران مبتلا به ام اس بود.

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان» و به نقل از هنر آنلاین، در این روزهای باقی مانده تا ماه محرم، اینتر ارکستر تهران به رهبری نادر مشایخی روی صحنه رفت و در حمایت از بیماران ام اس ایران، به اجرای موسیقی کلاسیک پرداخت. در این برنامه که میهمانان ویژه‌ای همچون علی مرادخانی معاون امور هنری وزارت ارشاد، مرتضی کاظمی مشاور وزیر ارشاد، سید محمد بهشتی رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صادق خرازی، محمدرضا خاتمی، نعیمه اشراقی و هنرمندانی همچون علیرضا سمیع‌آذر، محمدرضا شریفی‌نیا، کیهان ملکی و … حضور داشتند؛ جمعیت حاضر در تالار وحدت با بستن شال‌های نارنجی رنگ که نماد این بیمارى است، به دور گردن شان منتظر حضور ارکستر بودند که پس از دقایقی اعضای ارکستر یک به یک روی صحنه آمدند.

اعضای ارکستر یک دست با لباس‌های مشکی و شال‌های نارنجی رنگ در جای خود نشستند. آرشه‌های آماده با حرکت دست مشایخی به حرکت در آمدند و نخستین قطعه آغاز شد. Wir zetsen unz به آرامی در سالن طنین‌انداز شد و سپس گروه کر نیز با ارکستر همراه کرد. جو آرام حاکم بر سالن جمعیت را با موسیقی همراه کرد.

مشایخی پس از نخستین قطعه گفت: این کنسرت با اعتقادی که به زندگی دارم اتفاق می‌افتد. من خودم ام اس دارم و می‌خواهم بگویم هیچ دلیلی برای ناراحتی وجود ندارد. همه می‌دانند اگر به کسی کمک شود بدون این که آن‌ها متوجه شوند، بسیار زیباتر است. من از زندگی‌ام بسیار لذت می‌برم. خوشحالم که در ایران در کنار کسانی زندگی می‌کنم که بلاعوض به من کمک می‌کنند.

دومین قطعه Marche نام داشت. صدای دف آغازکننده این قطعه بود، سپس ویولونیست‌ها نیز ساز شان را به صدا در آوردند و ترکیب این دو ساز ملودی را شکل داد. در ادامه نادر مشایخی خاطره‌ای از بیماری‌اش تعریف کرد و سپس ارکستر را به اجرا قطعه Choconne دعوت کرد.

مشایخی در میانه کنسرت اشاره کرد: از سازهای ایرانی استفاده کردیم زیرا سازهای غربی قرن هفدهم بیشتر شبیه ساز‌های ایرانی است. هم جواری زیباترین شکل همکاری فرهنگ‌ها است. نیازی به تغییر دادن فرهنگ در هم جواری نیست. فرهنگ ایرانی خود کامل است، ما فقط آن را هم جوار می‌کنیم.

پس از قطعه Pavane نوبت به اجرای قطعه Armide رسید. رفت و برگشت آرشه ویولن‌ها قطعه را طنین‌انداز کرد و خواننده نیز با ارکستر همراه شد.

مشایخی در ادامه به ارائه توضیحی درباره یکی از قطعه پرداخت و گفت: بریکولاژ نوعی طرز فکر است که علت و معمول ندارد. این تفکر در ایران بسیار رایج است. مانند بافتن گبه است که نقشه‌ای ندارد و همین است که آن را منحصر به فرد می کند. مشایخی پس از این صحبت‌ها ارکستر را با دستانش برای نواختن، رهبری کرد. تمامی سازها به آرامی با هم همراه شدند و گروه کر نیز در شکل‌گیری این قطعه به آن‌ها کمک کرد. حاضران مجذوب صحنه شده بودند و پس از پایان این قطعه تشویق‌ها سالن را پر کرد.

س از تنفسی چند دقیقه‌ای، قسمت دوم اجرا اینتر ارکستر تهران آغاز شد.

قطعه Sarbande آغازگر بخش دوم بود و قطعه Cantus کنسرت را ادامه داد. ترکیب زیبای سازهای ایرانی و غربی در این قطعه نیز دیده می‌شد و صدای خوشی را به گوش مخاطبان رساند.

در بخش دوم مانند قسمت نخست، مشایخی پیش از هر قطعه علت انتخاب آن و ماجرای ساخته شدن آن را توضیح داد.

قطعه Da Pacem فضای متفاوتی در سالن ایجاد کرد و قطعه Fratres آن را به خوبی ادامه داد، در این قطعه خواننده ساخته باخ را همراهی کرد. پس از اجرای دو قطعه بعدی دوباره نوبت به بریکولاژی دیگر رسید. این قطعه نیز مانند بخش نخست توانست توجه جمعیت را به خود جلب کند و تشویق‌های حاکی از رضایت آن‌ها را به عنوان حسن ختام در پی داشته باشد.

لازم به یادآوری است، اینتر ارکستر تهران به رهبری نادر مشایخی با همکاری انجمن بیماران ام اس ایران، برای روحیه بخشی به مبتلایان این بیماری روی صحنه رفت.

منبع : https://musiceiranian.ir/

http://www.honaronline.ir/